Asonanca përdoret nga shumë poetë, reperë, dhe shkrimtarë për të pasqyruar qëllimin, subjektin dhe gjendjen shpirtërore të veprës përmes tingullit. Assonanca mund të përdoret për të siguruar linja me ritëm dhe unitet. Përdorimet më të avancuara të asonancës përdorin përsëritjen e tingujve të zanoreve për të nxitur një ndjenjë ose humor të caktuar në poezi.
Pse poetët përdorin asonancën?
Funksioni kryesor i asonancës në poezi është krijimi i ritmit. Ai udhëzon se cilat rrokje duhet të theksohen. Ky ritëm-bërje ka një efekt rrjedhës. Ndihmon për të futur një grup fjalësh në mendjen e kujtdo që i dëgjon ato - kjo është pjesë e asaj që i bën fjalët e urta si "nuk ka vend si shtëpia" kaq tërheqëse.
Ku e përdorim asonancën?
Asonancë është kur fjalët pranë përsërisin të njëjtin tingull zanor. Asonanca është një teknikë letrare stilistike që përdoret për të theksuar ose për ta bërë një fjali më të këndshme për veshin. Përdoret në gjuhën, poezinë dhe letërsinë e përditshme. Për të formuar asonancë, na duhen dy ose më shumë fjalë që theksojnë të njëjtin tingull zanor.
Cili është kuptimi i asonancës në poezi?
Përsëritja e tingujve të zanoreve pa përsëritur bashkëtingëlloret; nganjëherë quhet rimë zanore.
Cilat janë 5 shembuj të asonancës?
Shembuj të Assonancës:
- Drita e zjarrit është një pamje. (…
- Ecni ngadalë përgjatë rrugës. (…
- Peter Piper zgjodhi një copë speca turshi (përsëritja e e-së së shkurtër dhe e gjatëtingujt)
- Sally shet predha deti pranë bregut të detit (përsëritje e tingujve të shkurtër e dhe të gjatë e)
- Sa mundohem, qifti nuk fluturoi. (
