Fjala aluzion vjen nga latinishtja e vonë allusio që do të thotë "një lojë me fjalë" ose "lojë" dhe është një derivat i fjalës latine alludere, që do të thotë "të luash përreth " ose "për t'iu referuar në mënyrë tallëse." Në literaturën tradicionale perëndimore, aludimet për figurat në Bibël dhe nga mitologjia greke janë të zakonshme.
Çfarë është aludimi në histori?
Një aluzion është një figurë e të folurit që i referohet një personi, vendi, gjëje ose ngjarje. Secili prej këtyre koncepteve mund të jetë real ose imagjinar, duke iu referuar çdo gjëje nga trillimet, te folklori, te ngjarjet historike dhe dorëshkrimet fetare.
Cila është arsyeja e aludimit?
Aluzione përdoren si mjete stilistike për të ndihmuar në kontekstualizimin e një historie duke iu referuar një personi, vendi, ngjarjeje ose një vepre tjetër letrare të njohur. Këto referenca nuk duhet të shpjegohen në mënyrë eksplicite; më shpesh sesa jo, shkrimtarët zgjedhin t'i lënë lexuesit të plotësojnë boshllëqet.
A ka aludime në Bibël?
Në Bibël, ne marrim shumë referenca të aludimeve nëpërmjet emrave, vendeve dhe situatave të njerëzve; është aftësia e shkrimtarit se si i vendos këto aludime në veprën e tij. Antediluvian është një frazë latine për "para përmbytjes". I referohet përmbytjes mbarëbotërore gjatë kohës së Noeut në Zanafilla.
Çfarë është një aluzion tradicional?
Një aluzion është një referencë, zakonisht i shkurtër, për një person, vend, send, ngjarje ose vepër tjetër letrareme të cilën lexuesi me sa duket është njohur. Si një mjet letrar, aludimi i lejon një shkrimtari të ngjesh një pjesë të madhe të kuptimit dhe domethënies në një fjalë ose frazë.
