(ˈʰwɪs pər, ˈwɪs pər) 1. të flasësh me tinguj të qetë të qetë duke përdorur frymëmarrjen, por pa dridhje të kordave vokale. 2. të flasësh butë dhe privatisht, shpesh duke nënkuptuar thashetheme: Qyteti pëshpëriste për thashethemet. 3. për të bërë një zhurmë të butë si ajo e pëshpëritjes: Flladi pëshpërit në gjethe.
Ç'do të thotë të quash dikë një pëshpëritje?
të flasësh shumë butë, p.sh. pa rezonancën e prodhuar nga dridhja e kordave vokale. të flasësh në heshtje ose fshehurazi, si në thashetheme, keqpërdorime ose komplote. 3. për të bërë një tingull të butë, shushuritës si një pëshpëritje, si gjethet e një peme.
A është pëshpëritja një tingull i butë?
Një tingull i butë, shushuritës si një pëshpëritje. … (jokalimtare) Të flasësh me zë të ulët ose nën frymë, në mënyrë që të dëgjohet vetëm nga ai që është afër; të shqiptosh fjalë pa frymë tingëlluese; të flasësh pa atë dridhje në laring që jep tingull tingullor ose vokal.
Çfarë do të thotë tingulli i pëshpëritjes?
Kur flisni shumë qetë, aq sa askush nuk mund të dëgjojë, ju jeni duke pëshpëritur ose duke folur me një pëshpëritje. Një pëshpëritje është e kundërta e një thirrjeje. … Kjo fjalë mund të zbatohet edhe për tinguj të tjerë: mund të thuash se era po pëshpërit. Pëshpëritjet tingëllojnë shumë si "Psst psst psst" për këdo që nuk mund t'i dëgjojë fjalët e sakta.
Çfarë është një pëshpëritje e qetë?
1 për të folur ose shqiptuar (diçka) me një ton të butë të heshtur, p.sh. pa dridhje të kordave vokale. 2 intrtë flasësh fshehurazi ose fshehurazi, si në nxitjen e intrigave, thashethemeve, etj. 3 intr (e gjetheve, pemëve, etj.)
