Teknologjia e klerit duket se e ka origjinën në tempujt e Egjiptit të lashtë. Termi "clerestory" është i zbatueshëm për tempujt egjiptianë, ku ndriçimi i sallës së kolonave është marrë mbi çatitë prej guri të rreshtave fqinjë, nëpërmjet të çarave të shpuara në pllaka vertikale prej guri.
Kush e prezantoi klerin?
Kleretori i parë u shfaq në tempujt të Egjiptit të lashtë, më pas u përdor në kulturën helenistike, prej nga u mor nga romakët e lashtë. Kishat e hershme të krishtera dhe disa kisha bizantine, veçanërisht në Itali, e bazuan formën e tyre në bazilikën romake.
Kur u përdor për herë të parë kleri?
Një nga përdorimet më të hershme të klerit ishte në sallën e madhe hipostile të mbretit Seti I dhe Ramses II në Tempullin e Amonit (1349–1197 p.e.s., Karnak, Egjipt), në të cilat diapazoni qendror i kolonave, më i lartë se ato në të dyja anët, lejonte që klerikët të ndërtoheshin me pllaka guri të shpuar.
Ku gjendet një klerik?
Një klerik është një lloj dritareje që zakonisht gjendet në ose afër vijës së çatisë. Shpesh merr formën e një brezi dritaresh nëpër majat e ndërtesave që lejojnë dritën natyrale pa cenuar privatësinë ose sigurinë.
Cili është ndryshimi midis klerit dhe konviktit?
është se clerestory është (arkitekturë) pjesa e sipërme e një muri që përmban dritare për të lejuar dritën natyrale në një ndërtesë, veçanërishtnë naosin, transeptin dhe korin e një kishe ose katedraleje, ndërsa konvikti është (arkitekturë) një projeksion në formë dhome, me çati nga një çati e pjerrët.
